De relevante waarheid wordt vaak niet besproken, helaas!
In relaties, zowel privé als zakelijk wordt veel gesproken en besproken. Wat vaak verborgen blijft is echter bepalend voor de kwaliteit of het voortbestaan van relaties.
In mijn praktijk als coach/trainer zie ik dit vaak gebeuren.
Als voorbeeld : Een medewerker ergert zich aan de houding van de manager, maar durft dat niet te delen uit angst voor de reactie, de positie, etc. Een kennis is gekwetst of heeft onuitgesproken verlangens, maar durft dat niet te zeggen om de ander niet te kwetsen.
Vaak zijn de niet gedeelde gevoelens reden om de relatie te beëindigen, en/of in een ander kader te plaatsen. Dat geeft veel potentieel verlies. Vooral ook omdat de ander niet op de hoogte is van wat er wordt gedacht.
Als we moed zouden hebben om het te bespreken, krijgt de ander de kans om zijn/haar visie hierop te geven. Dit zou relationele schade kunnen voorkomen of oplossen. Waarom we dat vaak niet doen…, angst wellicht, jammer, en ook te begrijpen. Deze angst in lef omzetten vraagt veel moed, maar zou per saldo verrijkend kunnen zijn.
Als je zegt wat je voelt, pas dan weet de ander wat je bedoelt.